Sum(mer) kind of wonderful

Naar mate de dagen weken worden is het tijd om een berichtje te schrijven.

Afgelopen 7 juli vertrokken Odile en ik gewapend met onze backpacks richting Hanoi waarna we onze reis via Vietnam in Cambodja zouden eindigen. Althans, dat was het plan. Na een decennia lange, vermoeiende vlucht... mede dankzij de heftig nacht waarin Nederland van Costa Rica won de avond ervoor, landde we op Bangkok Intl. Airport. Odile stelde voor om misschien toch in Thailand te blijven, waar ik iets te serieus op in ging.

Dus daar zaten we dan, in Bangkok. Na een goede nacht van 14 uur in een genoeg aantal sterren hotel begon het gierige leven als backpacker. Zonder duidelijke bestemming krioelen de mensen over straat. Maar onze bestemming was Khao San Road, en dus pakte wij een tuktuk. De backpacks en rugzakken paste er nog maar net bij.

Al lopend naar het hostel zaten daar prompt Jalou en Raisa aan hun ontbijt. Na een snelle begroeting hebben wij onze tassen op de kamer gegooid en zijn we een boot op gestapt om iets van Bangkok te kunnen zien.
'S avonds gingen we met Jal en Rais naar Club Glow waar Sanchez zijn techno deuntjes draaide. Door de militaire overname en een buddhistische dag was het akelig stil wat de taxi chauffeur al had voorzien. De chauffeur liet ons weten dat alles om twee uur sluit. En omdat de Thai af en toe geen 'r' of 'l' kennen, werd de sluitingstijd volgens Anal, want dat was zijn naam, 2 o'cock. Na een aantal danspasjes hebben we de lege ruimte gelaten voor wat het was en gingen we om 03:00 Nederland- Argentinië kijken met vele landgenoten. Na een troosteloze uitslag was het om 06.30 tijd om naar bed te gaan. Goodbye World Cup, hello jetlag. Want om 11 uur moesten we alweer uitchecken.

Het werd tijd om deze stad te verlaten. De permanente hitte, luchtvervuiling en kwade reuk in Bangkok lieten wij achter ons, we pakte de nachttrein naar Chiang Mai. De slaaptrein was een attractie op zich. En na een bewogen en voornamelijk hobbelige nacht kwamen we aan in Chiang Mai, een stad in het noorden van Thailand. Hier hebben we zes hele leuke dagen gehad. In het hostel hebben we twee Britten ontmoet. Joel uit Londen en Peter uit Liverpool. We hebben met zijn vieren op olifanten gereden en we zijn zelfs met ze gaan zwemmen. De olifanten sanctuary was in het plekje Mae Rim (lees: my rim) 1,5 uur buiten de stad. Het was bijzonder om met deze grote oerbeesten te mogen zwemmen en vacuüm- slurf- kusjes te ontvangen.
Ook hebben Odile en ik een kookcursus gedaan op een boerderij. Na de pad thai, mango sticky rice, springrolls en drie andere gerechten waren we voldaan en aangedikt. We hebben in Chiang Mai tempels bezocht, zijn veel uitgeweest, hebben een ladyboy cabaret meegemaakt en we hebben de marktjes afgestruind. De marktjes zijn hier volgepropt met textiel, sapbarretjes, eettentjes, sieraden, buddha beeldjes en andere hebbedingetjes.

Na afscheid te hebben genomen van onze nieuwe vriend Peter zijn Odile, Joel en ik in het busje gestapt naar Pai. Reggae, rasta, opium, mushrooms, weed, hippies, nog meer hippies, kampvuren, ukulele's en gewoon nog meer hippies. Weldadige gemoedelijkheid, dat is Pai. Niemand keek of leek ongelukkig. We verbleven in Darling Viewpoint hostel. Een viewpoint was het zeker. Elke ochtend werden we wakker met een prachtig uitzicht over de Pai vallei. De eigenaresse heette Darling en was ook echt een darling. Ze vond ons mooi omdat we dun zijn.

De dagen in Pai bestonden uit laat opstaan, ontbijten, rond scooteren op weg naar watervallen, tuben op de Pai rivier, dineren, drankjes drinken in de Yellow Sun en daarna, als die dicht ging, met het hele dorp naar de Don't Cry bar waar een kampvuur, nog meer drankjes, vrijgeestige mensen en reggae deuntjes de sfeer maakte.

Afgelopen maandag zijn we terug naar Chiang Mai gegaan, waar we een dagje hebben overbrugt om de nachttrein terug naar Bangkok te pakken. Net voordat we Bangkok in reden met de trein kwamen we langs wijken waarvan de huisjes niet de indruk wekte de komende eeuwwisseling te gaan halen.

Na een dag in Bangkok hebben we de volgende nachttrein naar Chumphon gepakt. En daar zijn we afgelopen nacht om 04u uitgestapt. Na twee nachten trein en na twee dagen in dezelfde kleren te smetten is het tijd voor het eiland leven. We zijn vanochtend om kwart voor negen met de catamaran vertrokken naar Koh Tao!

Met de billen bloot, melk uit een cocosnoot, en dat is precies wat wij nu gaan doen!

Xx