Meet Block Island

Out on the broad Atlantic rises an Island fair,
her beacons gleaming brightly,
guarding the waters there.
Proudly on the horizon she reats her cliffs sublime,
their rugged sides deep with scars dealt by the storms of time.

Come with me to Block Island where tangy breezes blow.
To harken to the fishermen tell tales of long ago.
Leaning againsy their dories,
where waves salute the sands,
quaintly relating stories of wrecks and pirate bands.
Swept by the gales of winter,
soothed by summer’s breeze.
Serene in a haunting beauty, the Indian’s ‘’Manisess’’.

(gedicht gelezen in een boek: Block Island- Lore and legends)


Lieve allemaal,

Ik ben nu drie dagen thuis wat er voor heeft gezorgd dat ik de hele reis tot mij door heb kunnen laten dringen. Het is alweer een week geleden dat ik het vliegtuig naar The Empire State pakte. Missie? Glamour USA. 10 uur later kwam ik aan in mijn hotel, het was pas half 8 ’s avonds. De taxi deur ging open en een hoofd kwam om het hoekje kijken: ‘’ Hey buddy, welcome. Are you okay with these suitcases?’’ Al hoofdknikkend ja bedankte ik de driver en sleepte ik mijn koffertje achter mij aan. Ping, mevrouw Post’s kamer bevond zich op de 38ste verdieping met uitzicht op de Chrysler Building. Na wat heen en weer gesms had ik om 20.00u afgesproken met Coen a.k.a. William. Al draaiend met uitzicht over de stad gezellig een cocktail gedronken in ‘the view’ bar van het Marriot op Times Square. Om elf uur lag ik als klein meisje in een kingsize bed te staren naar de lichten van Broadway die zichzelf een weg baande door de gordijnen, een echt: -ik-knijp-mijzelf-om-te-kijken-of-ik-niet-droom moment. 04.15u: ik werd wakker. 06.00u: ik werd wakker. 07.30u: ik werd wakker. Met kleine ogen en haar gelijk staand aan coup wanhoop takelde ik mezelf het bed uit en stuurde ik mijn benen richting bad. Daarna heerlijk starbucksie, Bryant park, Times Square bezocht. Na Jerry Springer en Duffy te zijn gepasseerd stond ik braaf om klokslag 12pm voor het hoofdkantoor van Glamour. Okay, volgende keer dus weer de modemensen met een korreltje zout nemen, want iedereen kwam pas om kwart over 1 aankakken. Daar gingen we: 3 grote jeeps, 34210982 tassen en 10 personen. Rock star to the fullest. Muziek knop op honderd, ramen open en racen maar! 5,5 uur later stonden we na een lange rit en een reisje op de ferry in het oude hotel. Beetje spooky maar ook wel knus. ’s Avonds heerlijk gegeten met zijn alle en weer lag ik om 11 uur als een roosje in mijn krakende bedje. De calltime van dinsdag waas ‘a non sweaty eight’ a.k.a. ‘a soft eight’. Half 9 in de lobby dus. Ontbijtje zorgde voor de nodige energie want knallen was wel iets wat op mijn menu van de dag stond. Aangekomen in het prachtige huis van Jens Risom, een nog levende meneer van 94. Een prachtig jaren ’60 huis met uitzicht op zee, de noord vuurtoren en de Newport Bridge. Hippie and ethnic it was baby. En mijn god, dit eiland was net een grote filmset. De locals zagen er zo gelukkig uit. Zomers zijn er 40000 bezoekers op het eiland terwijl er maar 1000 mensen op Block Island wonen waarvan gemiddeld 6 kinderen jaarlijks slagen. Na een mooie dag weer gezellig met zijn alle gegeten en met een voldaan gevoel mijn bed ingedoken, want woensdag beloofde een vroege calltime. 06.00u in de lobby, het was geen ‘soft six’. De prachtige zonsopgang maakte het wat minder erg dat het zo ontzettend koud was, binnen geen verwarming. Rond een uur of half 2 begon ik eindelijk te ontdooien. Om 4 uur ’s middags moest Kamila, het tweede model ons verlaten omdat ze haar vlucht in Boston moest halen. Dus Todd en ik zijn nog even vrolijk door gaan schieten! Op de grond, tussen de bomen, op de weg, op de bank en in de keuken alles stond er weer helemaal hippie de pippie op. Amy blij, Todd blij, Maggie blij… dat is wat we willen, right? ’s Avonds stond er kreeft op het menu, okay. Dat beest, genaamd Sebastiaan *think Ariel*, was even groot als mijn onderarm en keek mij met zijn gestoomde oogjes aan, voor zover dat nog kon. Staart er af, scharen kraken en af en toe even aaien. Het was heerlijk en het was mij zowaar gelukt dit beestje zonder enige over-tafel-vliegende-scharen te veroveren.

De volgende dag zat ik om half 8 ’s morgens in de auto. Na 6 uur kwam ik aan in New York City. Toen om half 2 heeft een driver mij naar JFK airport gebracht wat ook weer anderhalf uur duurde. Op het vliegveld vier uur gewacht: huray voor de Victoria Secret op het vliegveld. En om 7 uur ’s avonds vertrok ik al zittend naast een stel mummie fossielen (had stiekem gehoopt op jonge goden) weer terug naar Damsco. Opgeteld 19 uur op mijn kont gezeten, dus die is weer een stukkie platter ;)

Heb het niet-normaal leuk gehad!

XOXO,
CARRY BRADSHAW.